Dag van de Architectuur 2011

In het kader van deze dag werd ons door het Vlaams Architectuurinstituut de mogelijkheid aangeboden om een groter publiek te laten kennismaken met onze visie op infrastructuur, de drijfveer achter het project Lijnstad E19. Deze architectuursafari werd een succes. Twee volle bussen geïnteresseerden kregen die dag een uitgebreid en veelzijdig programma voorgeschoteld.



De tocht werd georganiseerd rond een aantal stops waar we het ‘veld’ in trokken om enkele markante fenomenen te ontsluieren die in het dagelijkse leven vaak aan onze aandacht ontsnappen. Per halte werd telkens de nadruk gelegd op een specifiek ruimtelijke element dat kenmerkend is voor de problematieken en potenties van de infrastructuur in haar huidige situatie. De expeditie leidde ons o.a. langs de ‘stadsomwalling’ van de parking Brecht, de E10-plassen,-vijvers en –hoeve, grensposten en grensstenen. De deelnemers kregen ook inzicht in de complexe taal van het verkeer en de bijzondere cultuurproducten die zij met zich meebrengt zoals ‘asfaltschilderingen’, verkeersborden,’Amsterdammers’,… Dat de snelwegruimtes, die heel vaak generisch genoemd worden, niet zomaar identiteitsloos zijn werd duidelijk door de opvallende verschillen tussen de Belgische en Nederlandse snelwegarchitectuur die op de grens zichtbaar werden. Tot slot werd ook een van de nieuwste realisaties, parking Minderhout, bezocht. Zij getuigde hoe architecten vandaag de dag kwalitatief met dergelijke plaatsen proberen om te gaan.

Als literaire aanvulling op de bezochte plekken werden daarnaast tijdens de rit enkele teksten voorgedragen (o.a. over autoarchitectuur, Agora en Asfalt…) en bij wijze van avant-première bracht Bram Esser een verhaal uit zijn boek ‘Snelwegverhalen’.
Filmfragmenten voedden bovendien de verbeelding en waren cruciaal bij het overbrengen van de boodschap. Zo werd tijdens een schijnbaar eindeloze rit doorheen de dozen van logistiek centrum Hazeldonk, men kan hier gemakkelijk verdwalen, de analogie met Easy Rider aangehaald. Een scene waarbij de protagonisten van deze film op hun motorbikes cruisen door een wijds landschap met monolithische rotsformaties, die opvallende gelijkenissen vertonen met de loodsen waar de bus tussen rijdt, wordt tegelijk afgespeeld. (Andere films: De Straat, Duel, Crash, Vanishing Point, Home…)
Tot slot speelde ook muziek in de beleving van de snelweg een belangrijke rol. Zo componeerde Stijn Segers/TOUR voor deze gelegenheid het lied ‘Blackbird’, een ode aan de verdwenen parking te Brecht.



De multisensorische snelwegrit werd enthousiast door de deelnemers onthaald; slechts een enkeling leek niet in staat smakelijk te genieten van dit uitgebreide en eclectische buffet.